Arayan Mevlâ’yı, elbette bulur

Sen Hak yola düşüp, yaşlanmadın ki…

Kalpler zikrullahla, mutmain olur

Bir meal hatmedip, haşlanmadın ki…

Nice gafil cahil, dolaştım diye

Çok şükür huzura, ulaştım diye

İlim hikmet nura, bulaştım diye

Hamdü heyecanla, coşamadın ki…

Kof sıfat geçersiz, hoca hacıdır

Hiç adam kayrılmaz, kardeş bacıdır

Amelyat sancılı, ilaç acıdır

Sen bu tedaviden, hoşlanmadın ki…

Şifa bulman için, katlanman lazım

“Belki de son şansım…”, şartlanman lazım

Boş heves hesabı, atlaman lazım

Kuruntu gururun, boşamadın ki…

En sonunda çıkar, insan ayarı

Kimi anlar; kimin, yoktur duyarı

Olgunlaşmak için, gerek uyarı

İnsaf et horlanıp, dışlanmadın ki…

Mü’min itiraza, etmez tevessül

İmtihan sırrıyla, eyler tevekkül

Kur’an’la ferahlar, ehli tefekkür

Sen aşkla kaynayıp, taşamadın ki…

Gerçeği haykırmaz, Hakkı gizlersin

Dini hizmetinle, dünya gözlersin

Hoş benlik güderken, Rabbin özlersin

Sen hâlâ nefsini, aşamadın ki…

İmtihan yolunda, dünya bir durak

Gönül tarlan susuz, gözlerin kurak

Takvayı cihadı, sevdana burak

Eyleyip vuslata, koşamadın ki…

Ne tevbekâr oldun, ne de uslandın

Hidayet saadet, ucuz mu sandın

Menzilin uzak ya, çabuk usandın

Sabru sebat ile, yaşamadın ki…

Ne çekti Nebiler, mü’min yâranlar

Etleri tarandı, hem yakıldılar

Dostlar bir siteme, çok takıldılar

Davan çin dövülüp, taşlanmadın ki…

Üç beş kelimeyle, bilgiçlik gütme

Üstada dostuna, nankörlük etme

Pişmeyen çiğ kalır, harcanıp gitme

Sen emanet yükün, taşımadın ki…