Ağzını açınca, deşilir lağım

Fare kunduz desem, kunduz utanır!

Bu ne rezil itham, duydu kulağım

Kafan topuz vursam, topuz utanır

Sana domuz demem, domuz utanır!

Durma kus içini, nifakın haykır

Ey nursuz suratlı, ey moruk aygır

Masonlara maşa, Şeytana cazgır

Sana kuduz desem, kuduz utanır

Kalkıp domuz demem, domuz utanır!

Pisliğin arıtmaz, denizler göller

Cesedin saklamaz, ovalar çöller

Seninle utanır, kız oğlan döller

Cenazen taşımaz, omuz utanır

Sana domuz demem, domuz utanır!

Şeytani Rahmani, ateşle barut

Düşman saflardadır, Talut’la Calut

Çağdaş “Bel’am”, sanma; Harut’la Marut

Buna sığır desem, camus utanır

Tutup domuz demem, domuz utanır!

Aklın fikrin bozuk, kanalın bozuk

Sıfatın suratın, analın bozuk

Marazlı mantığın, sanalın bozuk

Kireç kuyya atsam, havuz utanır

Sana domuz demem, domuz utanır!

Üç beş dinsiz; adam, yerine korlar

Azıtmış bu zındık, sınırı zorlar

Dinime sataşır, Milleti horlar

Atamız Alparslan, Yavuz utanır

Sana domuz demem, domuz utanır!

Belki de müstahak, oluyor bu halk

Hakkı söyleyene, vermiyor kulak

Bu ne uyuşukluk, uyan da bir kalk

Sana uyuz desem, uyuz utanır

Ona domuz demem, domuz utanır!

Soysuza donsuza, saygın var madem

Mü’mine de hürmet, ettirir erdem

Küfre izin vermez, ki hayâ perdem

İçi geçmiş desem, karpuz utanır

Sana domuz demem, domuz utanır!