Günbe gün artıyor, hain hücumu
Mahkeme açar ya, demez suçumu
İman ateş koru, yakar avcumu
Rahatı arayıp, yanıldım ey Dost!..
Suçum ki şeytana, kurşun sıkandım
Çile ateşinde, yandım yıkandım
Medet kıl Ya Rabbi, gayrı tıkandım
Dışlanıp divane, sanıldım ey Dost!..
Fani şeyler heves, hep avutmuyor
Kabaran vicdanım, hiç uyutmuyor
Günahım saymaya, yüzüm tutmuyor
Özüm göz yaşımla, sulandım ey Dost!..
Sabrı katık edip, yedim olmadı
Nefsin dik başını, eydim olmadı
Melamet hırkasın, geydim olmadı
Acizim çaresiz, bunaldım ey Dost!..
Yurdumu çevirdi, top sahasına
Kur’an’ı haykırdım, BOP kâhyasına
Mazlumu savundum, can pahasına
Zalimin üstüne, çullandım ey Dost!..
Hep Hakkı söyledim, nefse yüklendim
Bu yüzden ezildim, göze dikendim
Şimdi Sana geldim, bittim tükendim
Bütün sermayemi, kullandım ey Dost!..
Hayra yoldaş olan, bir avuç sadık
Çağdaş Nemrut’lara, kutlu asaydık
Bazen Harun olduk, bazen Musa’ydık
İslam’sız düzene, katlandım ey Dost!..
Rahmetin ilacım, nusret cabaydı
İblis vesvesesi; hep acabaydı
Ayıyla dalaşmak, boşa çabaydı
Bu yüzden çalıyı, dolandım ey Dost!..
Büyüksün İlahi, yalnız Tek Büyük
İnayet etmezsen, çekilmez bu yük
Yüzlerimiz mahcup, boynumuz bükük
Kur’an’ın kulpuna, sarıldım ey Dost!..
Senden değil halktan, kestim umutum
Gayrı yağma olur, çulum çaputum
Sanırım taşıyan, azdır tabutum
Yolunda al kana, bulandım ey Dost!..
“Metâ hâzel fethü, in küntüm sadikîn”1
“Vekâne hakken aleynâ, nüncil mü’minîn”2
“Tenzîlül kitâbi, Min Rabbil Âlemîn”3
Ayetlerle kapına, sığındım ey Dost!..
1- “(İnkârcılar ve münafıklar:) ‘Eğer doğru söyleyenlerden iseniz, (beklediğiniz) fetih ne zaman?’ diyorlar.” (Secde:28)
2- “(Oysa) Mü’minlere yardım etmek, üzerimize bir Hakk olmuştur.” (Rum: 47)
3- “(İçinde asla şüphe ve çelişki bulunmayan) Bu Kitap Âlemlerin Rabbinden indirilmiştir.” (Secde: 2)