Üstat seni sen eder, aşk seni senden eder

Ölmeden dirilmek yok, sevdanın töresinde…

Ömrünü boşa verir, sermayesini heder

Gaflet en büyük tuzak, imtihan süresinde…

Samimi ve sadık ol, dolsun kalbin safiyet

Kur’an’a sarıl kurtul, budur huzur afiyet

Enaniyeti öldür, ki bulasın mahfiyet

Mihnet saklı olmasın, hoş derdin çaresinde…

Bunca yaşa ulaştın, hâlâ gafil gezersin

Senden zayıf kimseyi, her fırsatta ezersin

İbadet ve hizmetten, neden çabuk bezersin

Hak sevgin ne kadardır, kalbinin neresinde…

Zulüm küfür hıyanet, elbet bâtıl beladır

Haşlanmış bakla çiğner, cahil sanır helvadır

Kutlu yolu gösteren, bil ki Kadir Mevlâ’dır

İslam’sız huzur olmaz, bu dünya küresinde…

Riya kibir ve haset, imanın hasareti

Bil en büyük kölelik, vicdanın esareti

Mazlumun sessizliği, zalimin cesareti

Kuzular barınamaz, kurtların yöresinde…

Kur’an ölçü tutmayan, Rahman’a yaranır mı

Yahu çöplük evinde, bülbüller barınır mı

İman ihlas yok ise, keramet aranır mı

Dervişin sarığında, kalender beresinde…

Çürük gevşek iplikle, kelp nefis bağlanır mı

Nar-ı hasret yok ise, ham gönül dağlanır mı

Kur’an hükmü olmadan, adalet sağlanır mı

Balık yarpuz yaşar mı, bir lağım deresinde…

Boş kalp boş kafa ile; baş oldun, dışa kukla

Bu hıyanet caiz mi, ne vicdan ne hukukla

Bak ahlak yozlaşıyor, kadın çoluk çocukla

Hiç doğallık kalmadı, etinde teresinde…

Haram; necis çirkeftir, ekmeğini bandırma

Dindar kahraman rolle, milletini kandırma

Mertsen “Adil Düzen” kur, Siyonizm’e aldırma

Milyar makam saklıdır, Hak rıza zerresinde…

Ahmet Hoca Hak söyler, arsızı azdırırsın

Gizli çıbanın deşer, hırsızı kızdırırsın

Bunca yıldır şiirle, gerçeği yazdırırsın

Ahmak yine aldanır, daim her keresinde…