Zafer; Allah’ın sonsuz kudretine bağlıdır ve vakti, Levh-i Mahfuz’da kayıtlıdır. Zahiri sebepler, vesileler ve cihat emri istikametindeki gayretler ise, elbette lazımdır ve kulluk imtihanımızın bir parçasıdır. Allah’ın dünyanın dengelerini değiştirecek kesin zaferi ve devrimi; şirkin her türlüsünden kurtulmuş ve gerçek iman ufkuna ve umuduna kavuşmuş çok az sayıdaki mü’min, müstakim ve mücahit ekipler eliyle nasip buyurması, bir Sünnetullah (ezeli ve ebedi takdir kuralı)dır.

“(Derken) Talut (yanında kalan az sayıdaki) orduyla birlikte (savaşmak üzere bulundukları yerden) ayrılıp (yola çıktığında:) ‘Doğrusu, Allah sizi (önümüze çıkacak) bir ırmakla imtihan edecektir. (Susamanıza rağmen, karşıya geçinceye ve ben size izin verinceye kadar) Kim bu (su)dan içerse, (artık) o benden değildir. Kim de -eliyle bir avuç hariç- doyasıya tadıp içmezse o bendendir. (Anlarım ki sadık ve sağlam birisidir)” dedi. (Ama) Küçük bir kısmı hariç, hepsi o sudan içmişlerdi. Nihayet (Talut ve) iman edenler beraberce (ırmağı) geçince onlar (geride kalanlar): “Bugün bizim Calut'a ve askerlerine karşı koyacak gücümüz yoktur’ diyerek (fesada yönelmişlerdi). Allah’(ın va’adine, nusretine ve rahmetine) kavuşacaklarına iman ve itimatları (ve Rablerine hüsnü zanları tam ve sağlam) olanlar ise dediler ki: ‘Allah’ın izniyle, nice az (ama itaatkâr ve sebatkâr) topluluk, çok daha kalabalık (ve güçlü sanılan) topluluklara galip gelmiştir. (Çünkü) Allah sabreden (mü’minlerle) beraberdir.’

TAMAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ: