Erdemsizde edep, olmazmış meğer

“Hocam” değil, “sayın” diyen gıcıktır!

Hak için bir küfür, bin zikre değer

İnsanlara tapan; ahmak, kaçıktır!

Gafil öze değil, hep söze bakar

Mertlik numarası yapar sahtekâr

Hiç kalbinde iman tutmuyor karar

Kahramanlık taslar, oysa kancıktır!

Mason mahfiller şişirip salıyor

O boş balon kendin, ermiş sanıyor

Adil Düzen, ağza bile almıyor

Onun istediği, fıstık fındıktır!

Edebiyat yapar, kof laf simsarı

Bina konmuş, yok sayıyor mimarı

Kitapla yüklesen, huysuz himarı

Dışı süslü içi, boş bir sandıktır!

Ne artistler gördük biz bu sahnede

Ne dönekler gömdük, tam kırk senede

Hain mezarına dönmüş sinede

İman barınır mı, o münafıktır!

Karınca incitmez, cinayet etmez

İslam’a, vatana; hıyanet etmez

Rüşvetle zalimi, ziyaret etmez

Mü'minler mert olur; samim sıddıktır!

Mescitte Hocadır, Lobideyse host

Özü çürümüş ya; düzgün kılık post

Mü’min kişi olmaz, Siyonist’e dost

Cahil veli sanır, o bir zındıktır!

Orduma hırlayan, kuduz çakallar

Hep gâvurdan TARAF, kurşun sıkarlar

Motor yağı gibi, üste çıkarlar,

Yabancı gelmiyor, bunlar tandıktır!